کفّاره‌ی خوش‌بختی

دنیا برای بچه‌دار شدن آمادگی نداره. من دوست ندارم آزارم به کسی برسد، آن وقت چطور بچه‌ی خودم رو اذیت کنم؟ امروز دیگه نمی‌شه بچه‌دار شد. فقط جمعیت دنیا رو زیاد می‌کنی. آمار بالا می‌ره. حالا ساده است، بچه‌دار می‌شی. اما بعد یه روز بچه‌ات می‌آد راست تو چشمت نگاه می‌کنه. چیزی نمی‌گه، فقط نگاهت می‌کنه. همین. اون‌وقت چه کار می‌کنی؟ خودتو می‌اندازی روی پاش؟ یا چی؟ ما می‌تونیم با هم خوشبخت باشیم و یه طفل معصوم مجبور نباشه کفاره‌اش رو بده. این بچه وقتی بزرگ شد چه خاکی سر خودش بریزه؟ از کی کمک بخواد؟ از بیمه‌های اجتماعی؟ نه. بسه. قابل‌تحمل نیست.

خداحافظ گاری کوپر/ رومن گاری/ سروش حبیبی